Teksty medytacyjne zachęcam do czytania w ciszy i spokoju, powolutku, dając czas duszy do wsłuchania się w głos własnego wnętrza… To od nas zależy na ile pozwolimy sobie na odprężenie, uzdrowienie, rozświetlenie…

Idziesz po łące pełnej polnych kwiatów, słońce wydobywa swoim ciepłem aromat z ziemi i traw, zboże mieni się obfitością, obietnicą zaspokojenia każdego pragnienia. Delikatny wiatr muska Twoje włosy, niczym Matka pieszczotliwie odgarnia je z twarzy. Spoglądasz w górę w słońce mając nadzieję ujrzeć Jej opiekuńczą twarz. Czujesz ciepły subtelny dotyk na swojej twarzy, czy to promień słońca czy Jej cudownie troskliwa dłoń? Uśmiech rozpromienia Twoje oblicze…. Twoją uwagę nagle przykuwa mały domek z ogrodem na skraju słonecznej polany. Wchodzisz na ścieżkę, która zjawiła się pod Twoimi stopami, jest ciepła, gładka, słońcem nagrzana, twarda i pewna, ziemia pod stopami pachnie domem i zachęca do drogi… Stąpasz powoli i lekko, jakbyś unosił się w powietrzu, płynąc do małej bramy na końcu ścieżki. I już tam jesteś. Dotykasz dłonią drewnianej furtki, solidnej i prostej, znajomej, żywej w twojej duszy, która pamięta Dom. Popychasz furtkę i stajesz w Niebiańskim Ogrodzie, Ogrodzie Ducha Czystego. To Ogród święty, czystością przepełniony, tu siła i moc niepokalanej duszy, Matki Bożej mieszka, Tu pokora w Miłości i Wielkości naznaczyła swój Dom. Tu cisza kłaniająca się przed niepokalaną czystą świętością, dziewiczą duszą.
W jasnym, ciepłem nasyconym świetle kwitnie Raj, a jego zapach to pokora, Miłość, wdzięczność, umiłowanie- pokłon złożony Stwórcy. Spokojnie, weź głęboki oddech i odważ się postawić swoje stopy na świętej ziemi. Przy pierwszym kontakcie z matczynymi ramionami pochyl swoją duszę w podzięce. Pozwól sobie odczuć to miłosne, pełne troski o ciebie objęcie Matki Boga. Z pokorą w sercu podziękuj za te rodzicielskie objęcie, za przyjęcie ciepłe i zawsze witające, wytęsknione…Ulga jak uzdrawiający balsam rozpływa się teraz po Twoim ciele, dociera do serca i rozświetla umęczoną duszę, która płacze w podzięce. Rozluźnij swoje napięte mięśnie, poczuj całym sobą ulgę, tu możesz być sobą całkowicie, w pełni, prawdziwie, niczego nie udawaj, pozwól by wszystkie maski opadły, zdejmij bagaż z jakim dotąd szedłeś, zdejmij z ramion ciężar życia, który uginał cię zmuszając do pełzania po ziemi. Tutaj jesteś wolny, bezpieczny, tu pozostaw wszystko co cię krępuje i więzi, tutaj jesteś w Domu. Gdy już poczujesz, że pozbyłeś się wszystkich zbędnych emocji, trudnych myśli i ciężkich powolnych energii, wspomnień, postąp jeszcze krok naprzód, lekko, wolny i spójrz w zatroskane kochające oczy Matki. Jej spojrzenie mówi ci, że jesteś Jej dzieckiem, ukochanym, umiłowanym, jedynym, od zarania dziejów, od początku czasów, od zawsze nosi Cię w sowim Sercu. Jej Serce zawsze Ciebie pamięta i zawsze bije dla Ciebie. To ciepłe matczyne spojrzenie przywołuje teraz w Tobie wspomnienia, obrazy tej Miłości, przewodnictwa Bożego, Opieki, prowadzi Cię do Źródła Prawdy o Tobie, O Twoim pochodzeniu, O twojej Esencji Bytu. Matka czule prowadzi cię w cień rozłożystego drzewa, siadacie razem na miękkiej trawie, patrzysz w górę na słońce prześwitujące między listkami i skupiasz swoją myśl na jej delikatnej prośbie. Ona prosi byś zechciał teraz poprzez nią, jej matczyne Serce otworzyć się na widzenie Siebie w Bogu….
W jej sercu, pod jej niebiańskim płaszczem jesteś bezpieczny niczym dziecko w łonie matki. Przyglądasz się odbiciu matki w swoim sercu, to ta Ukochana Jedyna Miłość Twego życia, i odnajdujesz swoje zaufanie do Niej. Pozwalasz sobie poczuć Jej Miłość do ciebie, poczuj jak ważny jesteś dla Niej, wyjątkowy, jak czule i bezwarunkowo kochany- takim jakim jesteś teraz. Doskonałym dla niej. Teraz jesteś Centrum, całą esencja tego wszechświata Matczynej Miłości, napełniasz się nią po brzegi istnienia, stajesz się jednym z tą miłością, jesteś jej jakością, jej Życiem. Mówisz głośno do siebie- Ja jestem ukochanym dzieckiem wszechświata, Ja jestem życiem w łonie matki. I to jest prawda. Ty jesteś właśnie tym wytęsknionym dzieckiem, oczekiwanym przez kochającego Rodzica, a jego, jej miłość jest tak stęskniona twego pocałunku, że falami unosi Ciebie wyżej i wyżej w swoje objęcia, burzy wszelkie mury i tamy do Boga Domu prowadzące. I dokonało się, Jesteś utkany ze światła, jesteś jednym z planem, zamysłem Bożym, jesteś obrazem jego Miłości, doskonałym odzwierciedleniem upragnionego dziecka Matki-Ojca, Boga.
Kim jesteś Tam, w oczach Matki? Jesteś doskonałością, czystością idealnym odzwierciedleniem Jej Miłości do Ciebie. Jej oczy nigdy nie czynią Ci wymówek, gdy bierze w ramiona swoje upragnione dziecko, Ona widzi tylko twoje czyste niewinne Ja i przygląda się mu z czułością tuląc do serca. Jej czułe spojrzenie pieści miłością każdy fragment, każdą cząsteczkę, która Ciebie tworzy, tą materialną i niematerialną. To co było niedopieszczone, samotne, brudne, skrzywdzone, płaczące, nasyca się teraz Jej miłosnym spojrzeniem. I nie ma już braków w Tobie, jesteś doskonały jak na początku Stworzenia, jak zawsze. Krzywe, złudne obrazy znikają pod wpływem kochającego spojrzenia. Jej oczy mówią, popatrz to prawda o Tobie- Jesteś upragnionym, doskonałym Przejawem Boga, jego obrazem, dziełem, planem. Bóg kocha Cię jak nieodłączną cząstkę Siebie, jak matka swoje dziecko, ciało z jej ciała, krew z jej krwi. Rozkoszuj się tą wizją Prawdy Najwyższej o Tobie, zapamiętaj ją w sobie, utrwal w każdej cząstce swego ciała, umysłu, serca i duszy- to będzie twój drogowskaz do Domu. Pobądź tam w matczynych objęciach tak długo jak chcesz, potrzebujesz, nasyć się tym miłosnym zjednoczeniem, czystością i pięknem swojej Istoty odkrytej na nowo. Tutaj jest wszystko czego kiedykolwiek możesz potrzebować.
W sercu matki zawsze jest miejsce dla ciebie, tylko twoje, którego nic zastąpić nie może. Zapamiętaj sobie to odczucie- ono jest darem Matki dla Ciebie, prostą drogą do Domu, do Prawdy o Tobie, Twoim pochodzeniu, i Celu. To Dom.
Delikatny zapach kwitnących kwiatów i szum listków nad głową przypominają ci , że jesteś w Niebiańskim Ogrodzie. Żywe wspomnienie Matki jest teraz twoim skarbem umieszczonym w sercu duszy, wiesz że zawsze będziesz mógł go dotknąć i poczuć, gdy tylko w środku z jakiegokolwiek powodu zapłaczesz. Ta pewność posiadania tego bezcennego skarbu sprawia, że zalewa cię fala wdzięczności dla Źródła Istnienia. Ty jesteś jednym z błogosławionym skarbem, jednym ze Źródłem Istnienia. Opatrzność Boża cię tu dziś przyprowadziła, by przypomnieć ci o twoim wyjątkowym miejscu w Sercu Boga, o Matczynej Miłości…
Pokłoń się teraz jeśli chcesz lub podziękuj w sercu za przypomnienie, ucałuj Serce Matki – żywe, zatroskane, miłością wieczną, bezczasową i bez granic kochającą cię. Ona zawsze czeka na ciebie, gotowa obronić cię przed zapomnieniem, wydziera twoją duszę ciemności i do światła prowadzi, tam gdzie jej miejsce w odwiecznym planie tworzenia…
Odpocznij, odetchnij głęboko i pokłoń się w środku, z wdzięcznością tej bezkresnej Miłości. Dziękowanie podtrzymuje pamięć o Niej, i ożywia jej istnienie w Tobie… Pamiętaj i czyń dziękczynienie, pamiętaj…

Magdalena

Tagi: medytacja, miłość matki, uzdrawianie przez medytacje