Wyczyszczanie nieprawidłowości, błędnych wzorców nie jest procesem jak nam się wydaje od do. Nie zajmuje raptem parę lat i już mam z głowy, to stała praca. Kiedy już raz sobie dobitnie uzmysłowimy, że kuchenkę będę czyścić do końca życia po każdym gotowaniu, to będę mniej się buntować i zamiast marnować energię i wysiłek na narzekanie, złoszczenie się i sabotowanie własnej pracy, uznam to za normę jak umycie ciała czy inny element rzeczywistości. Rzecz w tym, że w większości uważamy, że to co w środku nas nie widać- więc nie ruszamy, inni nie zauważą więc nie ma się czym martwić. Zupełnie nie łączymy faktów, że właśnie to co w środku tworzy całe wysypisko brudów na zewnątrz, nie starając się zrozumieć jak tworzymy te śmieci, procesu kreacji, utykamy w końcu w życiu pod naporem złogów i tworzą się tzw. zastoje konieczne- warunki zewnętrzne, które zmuszają nas do zobaczenia dlaczego myślę-postępuję błędnie. Niby oczywiste, a jednak na co dzień prawie nikt, lub bardzo mały odsetek ludzi umie, chce zadać sobie trud budowania rzeczywistości na przesłankach wynikających z prawidłowych wewnętrznych impulsów. Innymi słowy kiedy moralność, to co w środku jest pionem jak ściana nośna budynku, fundament domu, coraz bardziej odbiega od spójności naszego postępowania- budowania w życiu, tym szybciej wszystko runie. Stąd można by powiedzieć, że ludzie o wyższej wibracji, nieskazitelnej postawie, szybciej odczują wszelkie odchylenia, bo sygnał szybciej dojdzie i bezpośrednio, natomiast ci co mają zapchaną skrzynkę pocztową spamem własnych myśli i błędnych postaw, często nie potrafią dogrzebać się w sobie odpowiedzi na pytanie- co jest właściwe? Przyglądając się współczesnemu społeczeństwu i temu jak ludzie w nim funkcjonują łatwo dojść do wniosku, że nie rozpoznajemy już co jest świętą nienaruszalną wartością w nas, której nie tykamy choćby nie wiem co. Stąd tak wiele odchyleń od tzw. normy lub pytań w stylu co w ogóle jest prawidłowemu wzorcem. Dlatego tak wiele sytuacji drażniących, rażących nasze poczucie sprawiedliwości, i raniących dogłębnie wzorce, które są i powinny być święte teraz wypływa na zewnątrz w sytuacjach i wydarzeniach w kontaktach z ludźmi, w mediach. Wszystkie nasze wzorce ulegają weryfikacji- uwypukleniu, wyostrzeniu, wydobyciu z podwalin nagromadzonych myśli popartych czynami, które zamieniliśmy z kolei na doświadczenie. Gdy negatywny wzorzec zamieniamy poprzez czyn na doświadczenie i utwierdzamy w sobie poprzez zaklepanie jako coś prawidłowego, bo wyszliśmy z tego z korzyścią dla ego, wówczas powstaje zapora- większe skrzywienie na drodze duszy- która może tworzyć większą karmę dla całego rodu wikłając na całe pokolenia-wzorce przekazujemy dzieciom.

Tagi: apokalipsa, czasy ostateczne