Nic co wartościowe nigdy nie jest stracone dla Życia.
Odnajdź to co najbardziej wartościowe w sobie i trzymaj się tego z całych sił, z całej duszy, całego serca i myśli, włóż cały swój wysiłek by sobie raz po raz przypominać czym To jest dla Ciebie, a świt twoich zmagań przyniesie Niebo dla Ciebie. Nie po tym życiu, ale w tym życiu, obietnica musi być realna, rzeczywista, a nie mrzonką jeśli jest Prawdziwa. Odłóż więc zwątpienie, rozpacz, żal i ból, odłóż poświęcenie- zobacz, to o co zabiegasz dalece wykracza poza twój wysiłek, twoje obecne strapienie.
Na skrzydłach duszy unoś się ponad błotem świata, stopami krocz pewnie po Ziemi, z duszą wpatrzoną w Niebo- ono nie w chmurach wysoko się skrywa, lecz w Tobie- to Twój sekretny pokój wewnątrz Ciebie, tajemna komnata spotkań z Bogiem, z tym który cię stworzył i zawsze jako swoje dziecko pamięta. Dbaj o swoją świętą przestrzeń w sobie, bo tylko tam jest brama do Domu, wyjście z labiryntu światów, które wytworzyłeś. Wracaj, wracaj do Domu, nie daj się więcej prosić, usłysz własne błaganie, wołanie, to śpiew twojej duszy, to wołanie Matki i Ojca, to płacz dziecka cię przynagla, wracaj do Domu. Nie obruszaj się oburzony, uniesiony, że nikt tam na Ciebie dawno nie czeka, nie odgradzaj się dumnie, skrusz obmurowanie w sobie, nigdy przed niczym cię nie broniło, tylko przed całością odgradzało to co samotnie na wygnaniu się tuła. Nie opieraj się dłużej, nie daj się już prosić, wróć proszę, ukochana duszo moja, serce z mego serca, duszo mego ducha, źrenico oka mego. Przecież nie kłamię i nie przymuszam, proszę dla dobra Twego zatem i Swego. Przyjdź duszo moja, nie daj się dłużej prosić, tęskno Nam do Ciebie, do wspólnej Radości, zobacz ile tu prezentów czeka od zawsze na Ciebie.
Wydaje się, że smutek przesłania twe oblicze gdy zapominasz o Mojej Obietnicy w sercu twoim na zawsze złożonej. Ona nigdy nie wygasa, nie ustaje. Czeka na Ciebie, aż tylko Jej zapragniesz, ze wszystkich swoich daremnych pragnień. Moja obietnica nie jest pusta, tylko ona ma Wartość, w niej twoje uwolnienie, w niej nasze spotkanie, w niej nasze na zawsze Miłowanie.
Jak wrócić?
Po prostu, złożyć wszystko, oddać , i nie odwracając się więcej, poprzez całkowite oddanie, odnaleźć prawdziwego siebie w Niebie. I z dwóch zostaje Jeden, w Prawdzie stoisz, lśnisz w miłości i świetle Boga. Witaj w Domu!