mar 08 2019
O ENERGII MATKI, ŁASCE BOŻEJ, JEJ OCHRONIE… O trudnej Drodze, lecz niezbędnej, o oczyszczeniu, nowo narodzeniu dla światła…
Pokora serca wymazuje karmę i uwalnia z koła błędów, błędnego koła, na którym zdeterminowani by przejawić karmę kręcą się w obłędzie własnych myśli o winie, karze, zapłacie, odpłacie, pomście, wynagrodzeniu….. Będąc w kółku wyjście z niego za czyste przeprosiny serca, zrozumienia w pokorze i wypalenie kar poprzez szczery płacz – ‘Nie gardzisz Ojcze sercem pokornym i skruszonym…’, wydaje się niesprawiedliwe i nieuczciwe. Ci co dalej biegną w koło, zawodzą w bólu widząc znikających z udręczonej wędrówki – krzyczą gdzie jest sprawiedliwość? Kontynuuj czytanie »
Chodzę jak każdy z nas po różnych wymiarach istnienia, nie wszystkie pamiętam ale te, które przenikają do mojej świadomości zostają jako lekcja potrzebna dla ziemskiego ‘ja’ do przerobienia jakiejś wewnętrznej postawy, ulepszenia mego życia, uświadomienia mi czegoś istotnego, pozostają jak ścieżka oświetlona blaskiem wyryta w ciemności, którą można ale nie koniecznie decydujemy się iść… 
Wydaje się że wciąż ładujemy się w kłopoty w punkcie bycia dzieckiem gdzie ‘chcę, chcę’ przesłania nam cały świat, i uzyskanie tego co nam przyszło do głowy jest po prostu wszystkim. Od dziecka jesteśmy kreatorami zdarzeń i uczymy się tworzyć naszą rzeczywistość na podstawie doświadczeń, przyglądając się jaki wynik daje moje chcę. Uczymy się co się opłaca ale i co oddziałuje na moją kreację, uczymy się zasad wszechświata, z czasem zaczynamy postrzegać innych kreatorów uczestników zdarzeń, którzy też wpływają na nasza kreację. W końcu wyciągamy wnioski, że nie jesteśmy jedynymi twórcami rzeczywistości… Chwilę później rozumiemy że jeśli czekoladka jest jedna a dzieci wokół pięć, to w zależności od siły determinacji i oceny sytuacji, środków, intencji wytworzy się sytuacja krzywdy, zadowolenia, lub ugody, każde dziecko doda swój potencjał i wytworzy się wypadkowa chcących czekoladę :). 
Wielu jest świętych, których świat nazwał świętymi i rozgłosił ich drogę, żywota pełne poświęcenia i mądrości… Wielu też jest tzw. cichych świętych, o których nikt nie wie, nie słyszał, nie zauważył, choć minął na ulicy. Ostatnio zdumiałam się faktem ilu pięknych pokornych ludzi żyje w ciszy własnych ciał-świątyń bez wychylania się, w ciszy serca pracuje, w pocie czoła nad zbawieniem dusz… Ile matek modli się za swoje dzieci, ile żon modli się za swoich mężów, ile dzieci modli się za swych rodziców… 
Znajdź 'czas’ by uwolnić swoją duszę, ten obrazek, tak też zatytułowany, który niedawno znalazłam, idealnie odzwierciedla sedno mego tekstu, który powstał pod wpływem inspiracji z moich kontaktów z ludźmi na co dzień…i obserwacji wydarzeń z jakimi borykają się w swoim życiu.
Przejrzeć rzeczy do ich źródła – to dotarcie do przyczyny cierpienia, do źródła deformacji prawdy, do przyczyny zniekształcenia. Ten kto potrafi przejrzeć rzeczy do ich źródła, jak powiedział pewien mędrzec, potrafi uzdrawiać, czyli przywracać doskonałość… Likwidując przyczynę dysharmonii, fałszywy obraz- niedoskonałość, usuwamy następstwo- deformację rzeczywistości doskonałej, pierwowzoru… Deformacja przybiera różne formy, zniekształcenia, które my nazywamy jednostkami chorobowymi. 
To jak siebie widzimy lub chcemy widzieć nieraz nie musi mieć wiele wspólnego z tym co się ujawnia gdy życie weryfikuje nasze postawy. Każdy z nas łatwo powie o sobie, że jest W ZASADZIE dobrą osobą i rozumie przez to, że jest np. dobrym rodzicem, koleżanką, sąsiadem, pracownikiem, itp. Tylko co znaczy te ‘w zasadzie’ dla każdego, na ile określasz swój limit bycia dobrym człowiekiem, porównując się zawsze do kogoś umownie niżej lub wyżej na swojej drabinie rozwoju, podróży do własnych przestrzeni Nieba? 
Przeważnie patrzymy na uzdrawianie, wszelkie formy pracy z naszym zdrowiem różnych szamanów, uzdrowicieli, bioterapeutów, jak na coś w czym my nie bierzemy udziału, czyli na co nie mamy wpływu jako osoba tzw. chora, potrzebująca… Tymczasem w każdym procesie zdrowienia potrzebna jest wola osoby biorącej, akceptacja… powiedziałabym, że nawet więcej, wola i chęć do pracy ze sobą samym, ze swoim nastawieniem, procesami myślowymi, nawykami, nałogami. Ludzie często się krzywią na znachorów, uzdrowicieli, tzw. babki, że są oschli, że krzyczą, albo wyganiają, że nie głaszczą po główce, że wymagają jeszcze starania się… Wszystko to ma swoje głębokie, istotne znaczenie i jest potrzebne właśnie do tego by to po co przychodzimy, czyli uzdrowienie (nie mam tu na myśli wyłącznie fizycznego procesu-bo to tylko efekt poprawienia czegoś wyżej-przyczyny) mogło się dokonać, i pozostać na dłużej, by dokonała się istotna przemiana. 
