wrz 14 2022
Uwięzieni we własnych snach-marzeniach- koszmarach-Jak wyjść poza ramy rzeczywistości, w której nie chcę już być?
Każdą reakcją pozytywną czy negatywną budujesz dla siebie ścieżkę, taki wzorzec reakcji, który umacniasz poprzez powielanie go. Oczywiste się wydaje, że człowiek który przez większość swego życia reaguje złością, krzykiem, pretensją będzie unieszczęśliwiał sam siebie. Oczywiste- a jednak okazuje się, że właśnie tę oczywistość wypieramy z naszej świadomości, wciąż zadając sobie pytanie ale kto ze mną to zrobił, dlaczego jestem taki ? Jak to się mogło stać, bawimy się jak dzieci w ciuciubabkę ze sobą. Uwarunkowana przestrzeń naszych myśli i zachowań prowadzi nas do powielania wkoło tych samych wzorców zachowań, jak mysz w labiryncie lub cywilizacja pcheł funkcjonująca w szklanym pudełku, podskoczysz tylko do granic sześcianu, w którym jesteś zamknięty. Każda próba opuszczenia modelu w jakim jesteś zamknięty wymaga myślenia poza szablonowego, bo szablon zawsze prowadzi w to samo miejsce, po starych ścieżkach choć wydają się nowe….nowe pomysły, ale oparte na tej samej bazie źródłowej. Kręcimy sie wokół własnego ogona, jak dziecko które wymyśli milion sposobów na zbudowanie wciąż od nowa zamku z piasku- wciąż pozostaje to jednak zamek z piasku, który nie przetrwa burzy… Intersujący, z wymyślonymi postaciami i tragediami- wciąż jednak ostatecznie to budowla z piachu.
Co innego czytać, poznawać a co innego podążać drogą… droga zatłoczoną, gdzie mijamy się z innymi, przenikamy i oddziałujemy na siebie, odbijamy jak w lustrze drugiego człowieka… Już teraz rozumiem opcje pustelników- jak sobie nie radzisz ze światem i boisz, że pokona ciebie a nie ty go to lepiej usunąć się na bok dopóki nie będziesz silny na tyle by iść miedzy różnorodne teorie świata i nadal widzieć swoją… Z drugiej strony pomyślcie jaką odwagę mamy, ty i ja, każdy z nas że zdecydowaliśmy się przyjść tutaj, w te warunki, gdzie prawda jest tak zawoalowana…uff trudny jest ten świat… Walczymy o czystość widzenia w sobie, czystość istnienia naszego, bo tylko to gwarantuje przemianę świata, jak wewnątrz tak na zewnątrz, żaden projektor sam z siebie nie wyświetli treści-to my jesteśmy projektorami naszego świata. Z drugiej strony codzienne życie to nie spacer po parku hihi, raczej po dżungli. Każde nowe pokolenie powinno mieć jaśniejsze powietrze do widzenia- w teorii…po to tu jesteśmy by powoli wydeptywać tą ścieżkę sobie, innym, czyli znów sobie.